بررسی اپیدمیولوژیک تروماهای چشم در 150 بیمار بستری در بیمارستان فارابی تهران

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به افزایش تروما و عدم اطلاع دقیق از وضعیت آن و نظر به تناقض های موجود در مورد خصوصیات بیماری و بیماران، این تحقیق بر روی مراجعه کنندگان به بیمارستان فارابی در سال 1377 انجام گرفت. مواد و روش ها: تحقیق حاضر با روش توصیفی و با نمونه گیری روش مستمر صورت پذیرفت. بیمارانی که با تشخیص قطعی تروما در بیمارستان بستری شده بودند بررسی و خصوصیات فردی و وضعیت بیماری از نظر عامل ضربه، نوع تروما، نوع ضایعه ایجاد شده و دید متعاقب تروما ثبت، طبقه بندی و با آمار توصیفی ارایه شد. یافته ها: در 150 بیمار مورد بررسی، شیوع موارد بستری ناشی از تروما 3.2% بود. بیماران در سنین 14.5±16.3 با محدوده سنی 3 ماه تا 70 سال و نسبت جنسی 2.7 مرد به 1 زن بودند. مهم ترین عوامل تروما به ترتیب، سنگ (14%)، چوب (13.3%) و چاقو (8.7%) بود و بیشترین نوع ضایعات ایجاد شده پارگی قرنیه با (77.3%)، پارگی اسکلرا (30%)، هایفما (28%)، کاتاراکت تروماتیک (25.3%) و پرولاپس ایریس (25.3%) می باشند. نتیجه گیری: خصوصیات فردی مبتلایان، عامل تروما و وضعیت بیماری در کشور ما متفاوت از کشورهای دیگر و یا مقالات کتاب های مرجع می باشد از این رو، توصیه می گردد مراکز دانشگاهی و بیمارستان های تابعه با توجه به شرایط محیطی خود تحقیقی در این زمینه ارایه دهند و نیز تحقیقات بیشتری برای انتخاب روش بهینه برای آموزش همگانی را توصیه می نماید.